Tipologija na temelju mreže utvrđuje se na razini rezolucije statističke mreže od 1 km2 (mreža od jednoga četvornoga kilometra) koristi se za identifikaciju triju vrsta klastera: urbanih središta, urbanih klastera i ruralne mrežne ćelije. Ta identifikacija temelji se na mrežnim ćelijama koje imaju slična obilježja na temelju kombinacije njihove gustoće naseljenosti i geografske povezanosti (susjedstva).
Tri vrste klastera definirane su na sljedeći način:
- urbana središta (klasteri visoke gustoće): klaster susjednih mrežnih ćelija od 1 km2 (bez dijagonala) s gustoćom naseljenosti od najmanje 1 500 stanovnika po 1 km2 te s minimalnom populacijom od 50 000 stanovnika; granice tako određenoga urbanog središta zatim se ''zaglađuju'' uključivanjem svih ćelija koje su susjedne s najmanje pet mrežnih ćelija (uključujući dijagonale) koje pripadaju tome urbanom središtu
- urbani klasteri (klasteri umjerene gustoće): klaster susjednih mrežnih ćelija od 1 km2 (uključujući dijagonale) s gustoćom naseljenosti od najmanje 300 stanovnika po 1 km2 te s minimalnom populacijom od 5 000 stanovnika; ćelije razvrstane kao urbana središta obično također pripadaju urbanim klasterima
- ruralne mrežne ćelije (mrežne ćelije niske gustoće): mrežne ćelije koje nisu identificirane kao urbana središta ili kao urbani klasteri.
Tipologija temeljena na statističkoj mreži od jednoga kilometra ažurira se rezultatima popisa, tj. nakon preuzimanja novih podataka o gustoći naseljenosti u mreži veličine 1 km2.
Tipovi klastera koriste se kao osnova za određivanje stupnja urbanizacije (DEGURBA) i urbano-ruralne tipologije, dok se neizravno koriste za određivanje funkcionalnih urbanih područja i tipologija velikih gradova.
